2.Świat wypadł mi z moich rąk

Muzyka.

Zawsze mamy wybór, bez względu na to w jakiej sytuacji życiowej się znajdziemy. Tylko od nas zależy jaki on będzie. Nie zdajemy sobie jedynie sprawy z tego jak wpłynie on na nasze życie. Często przez złą decyzję, która w danej chwili wydawała nam się najlepszą, wszystko się zmienia. Nie koniecznie na dobre, niestety często nie dostajemy drugiej szansy. Bo przecież nie możemy cofnąć czasu i do końca swych dni musimy żyć z piętnem swych decyzji.
                                                                             *
Siedzę w ciemnym pokoju hotelowym, paląc papierosa. Długo biłem się z myślami i jestem pewien, że dzisiaj zakończę ten chory układ pomiędzy mną a Tomem. Cholernie boje się tego jak on zareaguje ale nie mogę go już dłużej okłamywać. Powoli podniosłem się z fotela i ruszyłem w kierunku pokoju bliźniaka.
Zapukałem cicho, mając nadzieję, że go nie ma w środku i będę mógł przełożyć tę rozmowę na jutrzejszy dzień.

,,Nie odkładaj na jutro tego, co trzeba zniszczyć dzisiaj.''

 Po chwili jednak drzwi się otworzyły a w nich pojawił się Tom. Wpuścił mnie do środka, uśmiechając się promiennie. Tak bardzo się boję!  Nachylił się próbując mnie pocałować, ale ja szybko odwróciłem głowę i skierowałem się w stronę okna.

,,A co jeśli chciałbym z tym skończyć?

Co byś zrobił?

Jak byś się czuł?"

-Bill, co jest? - dwoje oczu, tak podobnych do moich, wpatrywało się we mnie oczekująco

-Tom ja Cię nie kocham ! To znaczy... Kocham ale tylko jak brata... Nie tak jakbyś chciał - powiedziałem na jednym tchu

-Nie żartuj sobie ! Przecież tyle razy mi mówiłeś, że mnie kochasz - blask w jego oczach nagle zgasł

-Tom, na początku to co było między nami było niesamowite, ale z czasem przestało.. Ja Cię okłamywałem-        z każdym wypowiedzianym słowem coraz trudniej było mi utrzymać z nim kontakt wzrokowy

-Więc, to wszystko było kłamstwem?- spuścił głowę, tępo wpatrując się w swoje buty

-Tak, ja nie chciałem Cię ranić, Tommy- nie chciałem ale zrobiłem to- dodałem w myślach

-Nie chciałem Cie zranić..- powtórzył, podniósł na mnie wzrok, jego oczy były zaszklone i takie puste

Przetarł szybko ręką, jedną samotną łzę spływającą po jego policzku, po czym odwrócił się i bez słowa wyszedł, zamykając za sobą cicho drzwi. A ja stałem i ze łzami w oczach patrzyłem w miejce, w którym przed chwilą stał mój bliźniak.

,,Świat wypadł mi z moich rąk"

Nie spodziewałem się takiej reakcji, byłem przekonany, że zacznie na mnie krzyczeć, albo mnie wyśmieje mówiąc, że on też od samego początku nic nie czuł. Nigdy nie pomyślałbym , że wyjdzie ze łzami w oczach nic nie mówiąc. Dopiero teraz doszło do mnie jak bardzo go skrzywdziłem, jesteś zerem Kaulitz!

-Cholera!- próbowałem ulżyć sobie krzykiem, ale w niczym on nie pomógł

Ból psychiczny, który czułem od tak dawna, pogłębił się. Ruszyłem do swojego pokoju a łzy zaczęły powoli spływać po moich policzkach.

,,Mogłeś mieć wszystko,

Lecz w zamian nie masz nic."

***

Nie sprawdzałam, za wszystkie błędy, które mogły się pojawić przepraszam!
Jestem zadowolona z tego rozdziału, nie wiem czy słusznie, czy też nie, ale jestem. 

Starałam się zawrzeć w nim jak najwięcej emocji i mam nadzieję, że mi się to udało.

Bardzo się cieszę, że są osoby, którym moje wypociny przypadły do gustu ; ).

Pozdrawiam.